Endokrynol. Ped. 11/2012;1(39):17-22
DOI: 10.18544/EP-01.11.02.1378
Stosowanie profilaktycznej dawki Alfakalcidolu niezależnie od wieku dziecka podtrzymuje remisję u dzieci ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1. Dwuletnia obserwacja
Klinika Endokrynologii i Diabetologii Dziecięcej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Słowa kluczowe: cukrzyca typu 1, witamina D, ochrona wysp
Streszczenie
Wstęp. Obok prób prewencji cukrzycy typu 1 trwają intensywne badania skupiające się m.in. na możliwości ochrony niezniszczonych jeszcze komórek beta w chwili rozpoznania cukrzycy. Nieliczne prace wskazują na korzystną rolę analogów witaminy D3 w utrzymaniu aktywności komórek beta u osób ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1. Materiał i metody. Obserwacji poddano 54 dzieci w wieku od 4 do 18 lat (21 dzieci poniżej 7. r.ż. oraz 33 dzieci powyżej), u których po rozpoznaniu cukrzycy typu 1 (typowy obraz kliniczny z ketoacidozą) włączono insulinoterapię oraz preparaty wit. D3 (Alfadiol 0.25 μg pro die) oraz grupę kontrolną 37 rówieśników, którzy nie otrzymywali dodatkowo preparatu wit. D3. Po okresie dwu lat trwania cukrzycy porównano zmiany dotyczące glikacji białek (HbA1c), masy ciała, zapotrzebowania dobowego na insulinę w obu obserwowanych grupach. Wyniki. Obie grupy nie różniły się od siebie w chwili rozpoznania i po dwuletniej obserwacji pod względem średniej masy ciała i poziomu HbA1c. Natomiast w grupie, w której stosowano Alfadiol, 60% dzieci po dwu latach utrzymywało remisję z zapotrzebowaniem na insulinę poniżej 0,5 j./kg, podobnie w obu grupach wiekowych. Nie stwierdzono u nich różnic w zapotrzebowaniu na insulinę w zależności od wieku. Natomiast u dzieci prowadzonych bez podawania wit. D3 istotnie wzrosło zapotrzebowanie na insulinę z 0.37j./kg do 0.78j./kg m.c. U dzieci otrzymujących Alfadiol nie obserwowano zaburzeń gospodarki wapniowej. Wnioski. Badania wskazują, że można przypuszczać, iż wit. D3 hamuje dalszą destrukcję komórek beta po rozpoznaniu cukrzycy
Wstęp
W ciągu ostatnich lat zwrócono uwagę na rolę witaminy D i jej analogów nie tylko w gospodarce wapniowo-fosforanowej, ale na jej immunomodulacyjne właściwości oraz rolę w prewencji i leczeniu chorób o podłożu autoimmunologicznym m.in. cukrzycy typu 1 [1–3]. Wg Mathieu i Adorini (2002) [4] oraz Valdmana (2000) [5] działanie immunomodulacyjne witaminy D może wynikać z hamowania sekrecji przeciwciał przeciw komórkom beta, co może przedłużać przetrwanie wysp trzustki. Natomiast prace Pozzilli i wsp. (2005) [6], Szewczyka i wsp. (2006, 2008) [7,8], Greera i wsp. (2007) [9], Myśliwiec i wsp. (2008) [10], Jannera i wsp. (2010) [11] wykazały niedobory witaminy D u dzieci ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1. Obok prób prewencji cukrzycy typu 1 trwają intensywne badania skupiające się m.in. na możliwości ochrony niezniszczonych jeszcze komórek beta w chwili rozpoznania cukrzycy [12,13]. Nieliczne prace wskazują na korzystną rolę analogów witaminy D3 w utrzymaniu aktywności komórek beta u osób ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu [14–16]. Cytowane obserwacje skłoniły do wdrożenia podawania dzieciom ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1 preparatów witaminy D, a następnie obserwacji ich zapotrzebowania na insulinę po roku i dwu latach leczenia ze zwróceniem uwagi na wiek dzieci otrzymujących witaminy D. Badania uzyskały pozytywną opinię komisji bioetycznej.
Materiał i metody
Grupa eksperymentalna: 54 dzieci w wieku od 4 do 18 lat (21 dzieci poniżej 7. r.ż. oraz 33 dzieci powyżej), u których po rozpoznaniu cukrzycy typu 1 (typowy obraz kliniczny z ketoacidozą, obniżonym poziomem c-peptydu i obecnością przeciwciał skierowanych przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego i fosfatazie tyrozyny) włączono odpowiednią insulinoterapię oraz preparaty witaminy D (Alfadiol – 1alpha-OH-vitamin D3 0,25 μg pro die). Grupa kontrolna: 37 rówieśników z cukrzycą typu 1 (17 dziewcząt i 20 chłopców), którzy nie otrzymywali dodatkowo preparatów witaminy D. Charakterystykę grupy eksperymentalnej i kontrolnej po rozpoznaniu cukrzycy typu 1 ilustruje tabela I. Po okresie roku trwania cukrzycy porównano poziomy HbA1c, masę ciała i zapotrzebowanie dobowe na insulinę w obu obserwowanych grupach (tab. II). Ponownej analizy dokonano po dwóch latach leczenia cukrzycy i stosowania Alfadiolu (tab. III). Równocześnie z cotrzymiesięczną oceną HbA1c kontrolowano poziom wapnia i fosforu. Pacjenci oraz ich rodzice wyrazili zgodę na badania i obserwacje.
Wyniki
Grupa, w której stosowano Alfadiol, po roku czasu utrzymywała remisję na tym samym poziomie jak w pierwszym miesiącu trwania cukrzycy
typu 1. U dzieci prowadzonych bez suplementacji wit. D istotnie (p<0,05) wzrosło zapotrzebowanie na insulinę (0,37j/kg i 0,63j/kg m.c.). Analiza
przeprowadzona po dwu latach wykazała utrzymywanie się zapotrzebowania na insulinę <0,5 j./kg u 60% dzieci otrzymujących alfadiol, natomiast w grupie kontrolnej remisja dotyczyła tylko 6% dzieci, a średnie zapotrzebowanie na insulinę w tej grupie wynosiło 0,78 jedn./dobę, co różniło obie grupy istotnie (p<0,01). Rycina 1 ilustruje istotne różnice dotyczące zapotrzebowania na insulinę w obu obserwowanych grupach. Ustępowanie remisji u dzieci otrzymujących tę samą dawkę witaminy D było podobne w obu grupach wiekowych. Monitorowanie gospodarki wapniowo-fosforanowej nie wykazało nieprawidłowości.
Omówienie
Korzystnym efektem naszego postępowania jest utrzymująca się przez okres roku niewielka dawka podawanej z zewnątrz insuliny, co pośrednio świadczy o utrzymujących się zasobach własnych. Pozwala to przypuszczać, że liczba czynnych komórek beta pozostała niezmieniona przez rok od chwili rozpoznania cukrzycy w wyniku stosowania Alfadiolu. Korzystny, chociaż nie tak wyraźny, efekt obserwowano również po dwuletnim stosowaniu Alfadiolu. Z kolei można przypuszczać, że u prawie wszystkich dzieci (96%), które nie otrzymywały Alfadiolu systematycznie postępowała destrukcja komórek ß.
Badania Mayer-Davis i wsp. (2010) [17] wykazały związek wyższych poziomów witaminy D z wyższymi poziomami c-peptydu w świeżo rozpoznanej cukrzycy, ale niespodziewanie zarejestrowały w tych przypadkach szybsze obniżanie się poziomu c-peptydu. Autorzy nie podają, w jakim stanie klinicznego wyrównania były przeprowadzane te obserwacje, bo Huyngh i wsp.(2009) [18] podkreślają w swoich badaniach, że np. ketoacidoza może wpływać na poziom witaminy D, z kolei uważają, że niski poziom wit. D może być czynnikiem ryzyka wystąpienia ketoacidozy. Nasze badania i obserwacje (2010) [19] prowadzone po ustąpieniu ketoacidozy i uzyskaniu względnego wyrównania
metabolicznego wykazały u dzieci otrzymujących substytucję wit. D częstsze obniżanie się przeciwciał anty GAD i częstszy wzrost poziomu c-peptydu w porównaniu do dzieci, u których nie wyrównywano niedoborów wit. D. Spotyka się nieliczne prace, w których nie obserwowano korzystnych efektów przy zastosowaniu innego preparatu wit. D (calcitriol), ale dotyczyły one osób dorosłych [20–22]. Hefnawy i wsp. (2011) [23] wskazują na znaczące relacje pomiędzy poziomami wit. D a przebiegiem cukrzycy typu 1 oraz sugerują potrzebę bardziej zaawansowanych badań.
Wnioski
1. U 60% dzieci przyjmujących Alfadiol stwierdza się po dwu latach utrzymywanie się remisji z zapotrzebowaniem na insulinę <0,5j./kg.
2. U dzieci przyjmujących Alfadiol nie stwierdzono różnic w utrzymywaniu się remisji w zależności od wieku.
3. U dzieci bez stosowanej wit. D nastąpił ponaddwukrotny wzrost zapotrzebowania na insulinę w ciągu dwu lat od rozpoznania cukrzycy.
4. Należy przypuszczać, że wit. D hamuje dalszą destrukcję komórek beta po rozpoznaniu cukrzycy typu 1.
Piśmiennictwo
1. Mathieu C., Waer M., Casteels K. et al.; Prevention of type 1 diabetes in NOD-mice by nonhypercalcemic doses of the new structural analogue 1,25dihydroxyvitaminD3, KH1060; Endocrinology 1995:136, 866-872
2. Harris S.; Can vitamin D supplementation in infancy prevent type 1 diabetes?; Nutrition Rev. 2002:60, 118-121
3. Cantorna M.T., Mahon B.D.; D-hormone and immune system; J. Rheumatol. Suppl., 2005:76, 11-20
4. Mathieu C., Adorini L.; The coming of age of 1,25-dihydroxyvitamin D3 analogs as immunomodulatory agents; Trends Mol. Med. 2002:8, 174-179
5. Valdman C.M., Cantorna M.T., DeLuka H.F.; Expression of 1,25-dihydroxy vitamin D3 receptor in the immune system; Arch. Biochem. and Biophysics 2000:374, 334-338
6. Pozzilli P., Manfrini S., Crino A. et al.; Low levels of 25-hydroxyvitamin D3 and 1,25-dihydroxyvitamin D3 in patients with newly diagnosed type 1 diabetes; Horm. Metab. Res. 2005:37, 680-683
7. Szewczyk L., Azab Y., Bury A., Piekarski R.; Próba ochrony komórek β po zdiagnozowaniu cukrzycy typu 1; Endokrynol. Pediatr. 2006:5, 35-39
8. Szewczyk L., Piekarski R., Azab Y., Wysocka-Łukasik B.; Poziom witaminy D3 w relacji do stopnia autoimmunizacji i dysfunkcji komórek beta w świeżo rozpoznanej cukrzycy typu 1; Endokrynol. Pediatr. 2008:7, 17-22
9. Greer R.M., Rogers M.A., Bowling F.G. et al.; Australian children and adolescents with type 1 diabetes have low vitamin D levels; Med. J. Aust. 2007:187, 59-60
10. Myśliwiec M., Brandt A., Bautembach-Minkowska J. et al.; Ocena poziomu witaminy D3 u dzieci zdrowych i z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 1; 2008:7, 23-30
11. Janner M., Ballinari P., Mullis P. et al.; High prevalence of vitamin D deficiency in children and adolescents with type 1 diabetes; Swiss Med. Wkly. 2010:140, w13091
12. Rodrigez H.; Prevention of Diabetes Progression Trial (PDPT): preservation of β-cell function using daclizumab in new onset type 1 diabetes; Diabetes 2005:52, suppl. 1, A44
13. Skak K., Gotfredsen C., Hansen J.B. et al.; Improved β-cell survival in a type 1 diabetes rat-model after treatment with a β-cell selective petassium channel opener; Diabetes 2003:52, suppl. 1, 15
14. Gregori S., Giarratana N., Smiroldo S. et al.; A 1α, 25-Dihydroxyvitamin D3 analog enhances regulatory T-cells and arrests autoimmune diabetes in NOD mice; Diabetes 2002:51, 1367-1374
15. Pozzilli P.O., Crino A., Costantino F. et al.; Vitamin D supplementation in patients with recent onset type 1 diabetes. IM DIAB XI Trial; Diabetes 2003:52, suppl. 1, A44
16. Ziegler A.G., Walter M., Koczwara K. et al.; 1,25 Dihydroxy-vitamin D3 for preservation of beta cell function in patients with newly diagnosed type 1 diabetes; Diabetes. Metabolism 2003:29, 4545-4546
17. Mayer-Davis E.J., Wojcik K.Y., Dabelea D.; Plasma vitamin D and preservation of C-peptide in youth with recently diagnosed autoimmune positive type 1 diabetes: SEARCH Nutrition Ancillary Study; Diabetologia 2010:53, suppl. 1, S371
18. Huynh T., Grer R.M., Nyunt O.; The association between ketoacidosis and 25(OH)-vitamin D3 levels at presentation in children with type 1 diabetes mellitus; Pediatr. Diabetes 2009:10, 38-43
19. Szewczyk L., Piekarski R.; Stopień autoimmunizacji i dysfunkcji komórek beta u dzieci z cukrzycą typu 1 po roku stosowania analogu vit. D; Endokrynol. Pediatr. 2010:9, 19-24
20. Pitocco D., Crino A., Di Stasio E. et al.; The effects of calcitriol and nicotinamide on residual pancreatic β-cell function in patients with recent-onset Type 1 diabetes (IMDIAB XI); Diabet. Med. 2006:23, 920-923
21. Bizzarri C., Pitocco D., Napoli N. et al.; No protective effect of calcitriol on beta-cell function in recent-onset type 1 diabetes; Diabetes Care 2010:33, 1962-1963
22. Walter M., Kaupper T., Adler K.; No effect of the 1α, 25-Dihydroxyvitamin D3 on beta-cell residual function and insulin requirement in adults with new-onset type 1 diabetes; Diabetes Care 2010:33, 1443-1448
23. El Hefnawy M.H., Bassyouni A., Ismaiel A., Emara I.; Evaluation of serum vitamin D in young type 1 diabetic patients; Pediatr. Diabetes 2011:12, suppl. 15, 108