Pediatr. Endocrinol. 12/2013;2(43):9-20
DOI: 10.18544/EP-01.12.02.1445PDF

Wskaźniki auksologiczne i wyniki badań hormonalnych wykonanych przed rozpoczęciem terapii, warunkujące skuteczność leczenia hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

1Joanna Smyczyńska, 1Renata Stawerska, 2Andrzej Lewiński

1Department of Pediatric Endocrinology, Medical University of Lodz, Department of Endocrinology and Metabolic Diseases, Polish Mother’s Memorial Hospital – Research Institute in Lod,
2Department of Endocrinology and Metabolic Diseases, Polish Mother’s Memorial Hospital – Research Institute in Lodz, Department of Endocrinology and Metabolic Diseases Medical University of Lodz, Poland


Słowa kluczowe: niedobór wzrostu, somatotropinowa niedoczynność przysadki, leczenie hormonem wzrostu, insulinopodobny czynnik wzrostowy-I, wzrost końcowy, wzrost docelowy, wzrost przewidywany

Streszczenie

Wstęp. Czynniki prognostyczne warunkujące skuteczność terapii hormonem wzrostu (GH) dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki (GHD) są nadal przedmiotem badań. Cel pracy. Oceniano zależność pomiędzy skutecznością terapii GH a wybranymi wskaźnikami auksologicznymi i wynikami badań hormonalnych wykonanych przed rozpoczęciem leczenia u dzieci z izolowanym, nienabytym GHD. Pacjenci i metody. Analizą objęto dane 150 pacjentów z izolowanym, nienabytym GHD, którzy ukończyli terapię GH i osiągnęli wzrost końcowy (FH). U wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem leczenia oceniono wybrane wskaźniki auksologiczne oraz dokonano pomiaru stężenia IGF-I. Skuteczność terapii oceniono w odniesieniu do płci, stadium dojrzewania, ciężkości niedoboru wzrostu, wydzielania GH w testach stymulacyjnych i stężenia IGF-I przed rozpoczęciem leczenia. Wyniki. Nie stwierdzono różnic w skuteczności terapii GH u dziewcząt i chłopców, jak również pomiędzy dziećmi w okresie przeddojrzewaniowym i z rozpoczętym dojrzewaniem płciowym. Uzyskany FH nie różnił się także w zależności od ciężkości GHD. Skuteczność terapii była większa u pacjentów z cięższym niedoborem wzrostu oraz z niższym wydzielaniem IGF-I przed leczeniem. Leczenie okazało się nieskuteczne u pacjentów z wysokimi stężeniami IGF-I przed jego rozpoczęciem. Wniosek. Ciężkość niedoboru wzrostu oraz ciężkość wtórnego niedoboru IGF-I przed leczeniem GH okazały się istotnymi czynnikami prognostycznymi skuteczności terapii, podczas gdy nie wykazano zależności efektów leczenia od wydzielania GH w testach stymulacyjnych.


Oryginalny tekst artykułu w języku angielskim

szukanie zaawansowane »

Podobne artykuły

Jakie powinno być rozpoznanie i sposób postępowania u dzieci z praw ...

Wpływ wybranych czynników na skuteczność leczenia rhGH u dzieci z so ...

Wskaźniki auksologiczne przydatne w diagnostyce dzieci z niedoborem ...

Ocena wyników leczenia hormonem wzrostu polskich pacjentów z idiopat ...

Somatotropinowa niedoczynność przysadki u dziewczynki z zespołem de ...

polski | english | Logowanie
ISSN: 1730-0282
e-ISSN: 1898-9373
TOWARZYSTWO|CZASOPISMO|REDAKCJA|REGULAMIN|PRENUMERATA|KONKURS|KONTAKT